TY - JOUR ID - 127974 TI - تحلیل معنای اتوس در آرای هراکلیتوس (مطالعه موردی: قطعه 119ب هراکلیتوس) JO - جاویدان خرد JA - IW LA - fa SN - 2251-8932 AU - طالعی بافقی, کاملیا AU - سلطانی کوهانستانی, مریم AU - سعادتی خمسه, اسماعیل AD - دانشجوی دوره‌ی دکتری، گروه فلسفه هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، اردبیل، ایران. AD - دانشیار گروه ادیان و فلسفه دانشگاه محقق اردبیلی AD - دانشیار، گروه ادیان و فلسفه، دانشگاه محقق اردبیلی Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 17 IS - 38 SP - 203 EP - 230 KW - اتوس KW - هراکلیتوس KW - دایمون KW - حکمت KW - لوگوس DO - 10.22034/iw.2020.239274.1431 N2 - واژه اتوس (ethos) که نخست درآثار هنرمندان قرن‌های هشتم تا پنجم پ.م در معنای جایگاه عادت، سرشت، شخصیت و شخصیتی فریبکار به کار رفته است، در آرای فلاسفه آن زمان و بیش از همه در آثار هراکلیتوس نیز دیده می‌شود اما معنای اتوس نزد هراکلیتوس، همواره محل اختلاف محققان بوده است و این اختلاف، بیش از همه در قطعه 119ب دیده می‌شود. با تحلیل دو اصطلاح کلیدی این قطعه، «دایمون» و «اتوس» می‌یابیم، «دایمون» در معنای «والاترین مرتبه هستی‌ انسانی» و اتوس در معنای «سرشت الهی» است؛ سرشتی که کانون ربط و پیوند میان دایمون، حکمت و لوگوس است. از منظر هراکلیتوس، علی‌رغم تفاوت فاحش مرتبه اتوس و دایمون در تبعیت از حکمت که خود جزئی از نظام لوگوس است و فضیلت شمرده می‌شود، این امکان وجود دارد که انسان به مرحله دایمون در حد دنیوی عروج نماید؛ اما نیل به سرشت کامل الهی در دنیا منتفی است. UR - http://www.javidankherad.ir/article_127974.html L1 - http://www.javidankherad.ir/article_127974_566e072ab68f43e862a8f11e78c09c76.pdf ER -