این نوشتار به ارزیابی دیدگاه ابن تیمیه در باب وجود شناسی عرفانی می‌پردازد؛ از زمان طرح نظریه وحدت وجود در آثار ابن عربی، چیزی نگذشته بود که ابن تیمیه عَلَم تکفیر قائلان آن را در جامعه اسلامی برافراشت، لذا ابن تیمیه از اولین مخالفان و منتقدان آموزه وحدت وجود به حساب می‌آید؛ در این نوشتار که با روش توصیفی تحلیلی تلاش گردید بستری علمی برای نقد اندیشه‌های وی در موضوعات عرفانی فراهم شود. ابتدا نظرات و انتقادات ابن تیمیه به صورت تفصیلی درباب وجودشناسی عرفانی بیان گردیده سپس این انتقادات مورد ارزیابی شده‌اند. ابنتیمیه وحدت وجود را همان اتحاد و حلول می‌داند و تمام اشکالات خود را بر همین رویه پیش می‌برد؛ در حالی‌که نظریه وجودشناسی عرفانی دارای مبانی، اصول و لوازم است. ابن تیمیه بدون توجه به زبان عرفان و مبانی آن با رویکرد ظاهرگرایانه به نقد وحدت وجود پرداخته است.
جلیلی, رضا, & بوالحسنی, رحمان. (1399). تحلیل انتقادی دیدگاه ابن تیمیه در باب وجود شناسی عرفانی. جاویدان خرد, 17(38), 63-92. doi: 10.22034/iw.2021.210090.1386
MLA
رضا جلیلی; رحمان بوالحسنی. "تحلیل انتقادی دیدگاه ابن تیمیه در باب وجود شناسی عرفانی". جاویدان خرد, 17, 38, 1399, 63-92. doi: 10.22034/iw.2021.210090.1386
HARVARD
جلیلی, رضا, بوالحسنی, رحمان. (1399). 'تحلیل انتقادی دیدگاه ابن تیمیه در باب وجود شناسی عرفانی', جاویدان خرد, 17(38), pp. 63-92. doi: 10.22034/iw.2021.210090.1386
VANCOUVER
جلیلی, رضا, بوالحسنی, رحمان. تحلیل انتقادی دیدگاه ابن تیمیه در باب وجود شناسی عرفانی. جاویدان خرد, 1399; 17(38): 63-92. doi: 10.22034/iw.2021.210090.1386
)